چندروز گذشته از روستای «بیاره» در ۵ کیلومتری شهر «سی سخت» در «کهگیلویه و بویراحمد» دیداری داشتم.
مردمانی بسیار مهربان و به معنای حقیقی خوب، کودکانی مانند طبیعتشان زیبا و گرم و باهوش. اغلب مردم پیشه کشاورزی و باغداری داشتند. با گویش غنی و اصیل «لری» صحبت میکردند. قطعه ای از بهشت بود در دامنه کوه پرافتخار «دنا». احساس میکنم بخشی از دلم با آنها در همان هوای خنک نمناک در میان کوه «دنا» و درختان پاکیزه و صدای کودکان جا مانده است. برای همه مردمان پرمهر «بیاره» تندرستی و شادکامی آرزو میکنم.